โครงงานวิทยาศาสตร์เรื่อง “ แผ่นปิดแผลจากเส้นใยเซลลูโลสชีวภาพจากใยกล้วยและผักตบชวาเเละเปรียบเทียบการดูดซับน้ำ” มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาแผ่นปิดแผลที่ทำจากวัสดุจากธรรมชาติที่มีอยู่จำนวนมากอย่างผักตบชวาและใยกล้วยซึ่งถ้าปล่อยทิ้งไว้ก็ไม่เกิดประโยชน์ผู้จัดทำโครงงานจึงนำพืชทั้งสองชนิดนี้มาใช้ให้เกิดประโยชน์โดยผู้จัดทำโครงงานทำการศึกษาคุณสมบัติต่างๆของพึชจากการศึกษาพบว่าพืชทั้งสองชนิดนี้มีสันใยเซลลูโลสที่มีคุณสมบัติดูดความชื้นได้ดีและมีความเหนียวจึงนำเส้นใยเหล่านี้ไปสร้างเส้นใยเซลลูโลสขนาดนาโนเมตรโดยใช้เครื่อง อิเล็กโตรสปินนิ่ง (Electrospinning) เป็นเทคนิคที่ใช้ปั่นเส้นใยจากพอลิเมอร์ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางตั้งแต่ขนาดนาโนเมตรจนถึงไมโครเมตรจากสารละลายพอลิเมอร์ซึ่งทางผู้จัดทำโครงงานจะทำผ้าปิดแผลจากเส้นใยของพืชทั้งสองชนิดนี้ได้แก่ ผักตบชวาและใยกล้วย และนำพืชทั้งสองชนิดนี้ไปเปรียบเทียบกับผ้าปิดแผลจากน้ำสัปปะรดที่มีผู้ศึกษาไว้อยู่ก่อนแล้วเพื่อดูคุณสมบัติการดูดซับน้ำ